Mongolia – Sain Ba Nuu!

Mongolia – Sain Ba Nuu!

Mongolia – Sain Ba Noo!

 

KLIK HIER – Voor de bijbehorende foto’s van onze trip door Mongolië!

 

18 dagen in een Russische Jeep door Central Mongolia en de Gobi Woestijn.

4000km over hobbelende zandweggetjes en steenpaden.

Honderden paarden, koeien, kamelen, geiten, schapen, jakken en honden.

Een enkele ger op onze weg naar de volgende bestemming.

3 platte banden.

1 kapotte versnellingsbak.

8 nachten op de grond slapen.

6 nachten in een hard bed in een ger.

2 nachten in een afgelegen gebouw (hotel?)

1 nacht in de Russische Jeep.

30 uur vast gezeten in de woestijn.

Een hot spring en 1x een douche in 18 dagen.

 

Kort samengevat; een geweldige ervaring!

 

Onze eerste nacht in een Ger!

Dag 1 vertrekken we uit UB, onderweg stoppen we nog even voor de supermarkt. Genoeg eten slaan we in om ongeveer 18 dagen te kunnen overleven. We zijn namelijk gewaarschuwd dat er op het platteland geen groenten te krijgen zijn en ze je alleen maar vlees geven.

Onze eerste nacht worden we al meteen verwend met een familie die 4 Gers hebben op een prachtige locatie. De achtergrond vult zich met bergtoppen, kamelen en een ondergaande zon.

De baas des huizes laat ons zien hoe hij Wodka van kamelen melk maakt en hoe hij zijn paarden en kamelen bij elkaar verzamelt rond zonsondergang.

 

Het leven van een monnik!

De volgende dag gaan we weer vroeg verder richting Kharkhorin, de vroegere hoofdstad van het rijk van Chinggis Khaan. Hier ligt het eerste Boeddhistische klooster van Mongolia. Nog steeds wonen er monniken die elke dag in hetzelfde ritme hun leven leiden.

 

HOT SPRING!

De volgende dag weer verder richting een Hot spring. Heerlijk baden met gloeiend heet water. Dit hadden we eigenlijk halverwege de trip gepland vanwege het gebrek aan douches. Maar goed, nu we er toch zijn mag je er ook goed van genieten toch?!

Na ons bad gaan we met z’n 5en eten in het restaurant. Wegens het ontbreken van elektriciteit eten we met kaarsjes onze Goulash op.

 

Nog meer naar het westen!

De volgende dag rijden we naar Tsetserleg, een stadje op 1700m hoogte met 18.000 inwoners. Dit is een van de grotere steden!!

We halen weer wat vers brood en groente en bezoeken een tempel die bovenop de berg ligt. We proberen uit te vinden hoe het werkt in zo’n tempel. Waar we in ieder geval al achter zijn is dat je alles met klok mee benaderd, dus linksom er omheen lopen. Ook mag je je rug niet naar de tempel of Boeddha keren tenzij je vertrekt.

Vanuit dit stadje rijden we verder naar The Great White Lake.

Het weer veranderd des te meer we het National Park inrijden.

Kouder en grijzer. Hier blijven we 2 nachten zodat we een dagje paard kunnen rijden.

 

Paardje rijden in Mongolië

Bas en Sean besluiten om een hele dag te gaan paardrijden. Ik hou het liever bij een uurtje aangezien ik niet zo’n goeie vriendjes met paarden ben.

Mijn paard lijkt de samen geknepen billen van mij te merken en stopt na 20min al met lopen. Mijn guide trekt en vloekt en draait en schreeuwt maar… Nope, hij heeft het gehad! En ik ook… zet me maar weer snel op de grond want dit vind ik niks. Samen hobbelen we terug naar de ger en krijg ik als extraatje een kopje Mongoolse Thee (Melk van ???).

Bas en Sean komen rond lunch weer terug en zijn ook klaar met het gehobbel. Hoe stijf je kan zijn na 3 uur op een paard… en dan te bedenken dat je ook tochten van dagen door Mongolië kan maken ter paard.

 

SNEEUW!

De volgende dag worden we na een koude nacht wakker in een witte omgeving.

De eerste sneeuw van het jaar.

De route naar het volgende meer, Telmen Nuur, is prachtig. De weg leidt ons door de Bergen naar het hoogste puntje waar het ontzettend koud is en loopt weer terug het dal in naar onze volgende stop voor de avond.

Ondertussen beginnen we ons wel te beseffen hoe groot onze trip is die we bedacht hebben. Elke dag in de Jeep hobbelen is toch wel pittig.

 

Ziek….

Uliastay is onze volgende stop. Dit is het meest westerse stadje waar we zullen komen. 1200km van Ulaanbaatar.

Wegens gebrek aan een ger slapen we deze avond in een hotel.

Klein kamertje met een wc en wastafel.

Douches zijn hier niet gewoonlijk.

Mongoolse mensen wassen zich misschien 1x per week in een zinken emmer.

En toch zien ze er niet onhygiënisch uit.

Helaas heeft het hotel niet zo’n goeie keuken en wordt het een vervelende nacht op het toilet. De eerste Mongoolse bacteriën zijn al gearriveerd!

 

Vertraging

De volgende dag vertrekken we met wat vertraging naar een klein dorpje wat eigenlijk niet de planning was. Onze chauffeur, Loija, regelt hier een slaapplek voor ons in een woonhuis waarbij ze de houtkachel even uit het plafond/dak slopen uit de ene kamer en in onze kamer installeren?!

Met en met worden er meer van ons ziek. Toch wel ellendig in zo’n busje en geen westerse toiletten. We zien overigens wel de nuttigheid in van deze gaten in de grond! Je hoeft namelijk niks aan te raken en dus hygiënisch… maar goed…. die stank!!!! Daar wen je nooit aan!

 

Bijna in de Gobi woestijn!

We gaan nu richting het zuiden, iets warmer en meer richting de Gobi woestijn.

De eerste lekke band is alweer gemaakt onderweg.

Je komt overigens niemand tegen. Een enkele auto en een enkele ger.

Uitgestrekte vlaktes, Bergen, sneeuw, zon, overal dieren en krioelende zand weggetjes.

Hoe weet onze chauffeur waar hij heen moet? Welke weg neem je?

Er staat nergens een bord of km afstand. Niks… het enige wat hij gebruikt is de stand van de zon. In de nacht gebruiken ze de stand van de sterren.

Ongelooflijk! Een lopend en levend GPSje!

 

Nadaam Festival, TOP!!

Als we richting Tsagaan Nuur rijden komen we erachter date r 10km verderop een dorp ligt waar ze nu het Nadaam Festival vieren.

Een unieke kans!

Deze dag is waarschijnlijk het hoogtepunt van onze trip.

Geen enkele toerist is hier te bekennen, duizenden kilometers van de bewoonde wereld, mensen kijken en staren ons na.

We worden afgezet bij een klein grasveldje waar ze zo meteen beginnen met worstelen. We lopen door de kleine arena en voelen dat ze hier nog nooit een toerist hebben gezien. We worden naar een leeg bankje gewezen waar we kunnen zitten. Binnen een paar minute vliegen de kinderen als bijen op honing af en zitten we tussen tientallen kids die ons bekijken en ons uitlachen.

Zo belachelijk zien we er toch niet uit haha!

Na het worstelen loopt iedereen de arena uit naar een finish van het paarden rennen. In de verte zien we tientallen paarden met auto’s onze kant op komen.

Mensen juichen zodra de eerste over de finish is.

Het zijn jongentjes van ongeveer 7 a 8 jaar oud die zonder zadel de paarden racen.

Wie de race wint krijgt veel geld!

Ondertussen trekken mensen aan onze armen om foto’s van ze te maken. Moeders, oma’s met kinderen etc. Naderhand lopen we met 3 adressen weg.

In Ulaanbaatar toch maar even wat foto’s printen en opsturen!

 

Loija vraagt of we mee willen doen aan het opjagen van de paarden?!

Uh ja… Ok is goed!

De laatste paarden race wordt namelijk zo meteen gehouden en traditie is dat auto’s, busjes, etc. hun naar het start punt brengen en dan na de start achter ze aan rijden om ze ‘ op te jagen’

Het is ongelofelijk om zo’n jonge kinderen op jonge paarden te zien zitten, lachend, vrolijk, zonder schoenen en klaar voor de strijd!

Want papa heeft veel vertrouwen in ze dat ze winnen!

 

De start verloopt niet helemaal gelijk maar goed, daar gaan ze! In volle sprint met z’n allen op de finish af!

Het gaat er hard aan toe, paarden worden zweten zich kapot en de kids willen alleen maar harder en harder.

Het was een onwijs mooie en vooral leuke ervaring om te zien hoe hard ze werkelijk gaan en om ze met je busje door het veld te volgen!

Die avond zoeken we in het donker naar onze Ger om te slapen maar helaas, er is niemand thuis. Dus rijden we terug naar het dorpje waar we zo’n mooie middag hebben gehad en mogen we bij vrienden van onze Loija op de grond slapen.

Klein detail, als we ‘s nachts naar het toilet willen moeten we opletten. Er ligt namelijk een hond naast het schijthuis. Nogal waakzaam…

De honden worden hier of heel goed verzorgd of totaal verwaarloosd. Het is moeilijk om te zien hoe sommige honden met kromme poten, vieze vacht of heel mager rond lopen.

Ze dienen hier echt als schapenhond of waakhond en niet als je huisdier.

 

Op naar de Gobi woestijn!

De komende dagen veranderd het landschap elk uur.

Eigenlijk deed het dat afgelopen weken al.

We komen aan bij een toeristen kamp met een paar ger’s en kamelen.

Morgen is het zover, dan mogen we tussen die 2 bulten een tocht maken.

 

We gaan meestal vroeg slapen omdat de zon rond 8u ondergaat en er vaak geen elektriciteit is. Maar vanavond hebben Bas en ik nog geen zin om het bed in te kruipen.

We lopen naar de familie ger en zien daar Loija spelen op een keyboard.

We worden uitgenodigd en krijgen meteen een glas wodka van kameel.

Nogal sterk!

Na een tijdje komt zijn vriend terug uit de stad en haalt uit zijn jas (Mongools kleed met een band) eten, chocolade, koekjes en een fles wodka voor Loija.

Die moet natuurlijk meteen worden opgedronken!

Als een Mongoolse man je een kommetje met Wodka of thee aanbiedt neem je het met beide handen onder het kommetje aan.

Ik had geen keuze, alle wodka moest ik opdrinken. Het kommetje gaat terug naar diegene die het geeft, vult het bij en geeft het aan de volgende person.

Na een aantal wodka leert Loija mij, met toestemming van Bas, een aantal Mongoolse dansen en gaf hij nog een show weg door een paar mooie liedjes voor ons te zingen. Om ons te bedanken dat we er waren en zo goed in de Mongoolse gewoontes pasten en leerden.

 

Kamelen shit!

De volgende dag is het kamelen tijd!

Wat een enorme beesten! Maar ze lijken in ieder geval rustiger dan paarden.

De zadels worden opgetuigd en we worden een voor een erop gezet.

Eerst de guide, dan Claudia, Sean en als laatste Bas.

Helaas is er 1 ongemakje, mijn kameel had diarree.. Typisch!

Doordat hij zo’n fantastisch staartje heeft gooit ie die diarree alle kanten op waardoor vooral Sean nogal het haasje was.

Na een tijdje begint ook de kameel van de guide voor mij te spetteren en zitten we allemaal onder de kamelen shit.

Na een uurtje hobbelen mogen we zelf het touw in handen nemen en lopen we wat meer uit elkaar zodat we geen last meer hebben van de spetterende ontlasting.

Wat wij ons niet echt realiseerden was dat de Gobi Woestijn voor 3% uit zand bestaat, de rest is gewoon droog!

We beklimmen de zandduinen en zien aan de andere kant weer Bergen liggen.

Omdat het veel geregend heeft de laatste tijd is de Gobi aan de groene kant.

Kilometers is er niks, geen ger, niks.

Water moeten ze halen uit een bron of in de stad.

Elektriciteit wekken ze op d.m.v. zonnepanelen.

Elke ger heeft ook een satelliet schoteltje waardoor ze toch op de hoogte blijven van hun land en de wereld.

 

Douchen na 8 dagen!

Een paar dagen later komen we aan in een iets grotere stad waar we in een openbaar badhuis een warme douche nemen! Heerlijk na 8 dagen geen douche, vettige haren, vieze nagels en kontjes kunnen we alle stof weg scrubben!

 

Oh shit… Problem!

Nog maar 2 nachtjes en dan zijn we alweer terug in UB.

We beginnen ‘s ochtends aan onze trip naar onze ener laatste stop maar na een uur begeeft onze auto het.

Bas die voorin bij de chauffeur zit; roept; “ Oh nee, dit gaat lang duren!”

Waar heeft ie het over? Blijkt dat de hele versnellingsbak kapot is.

Die heeft Loija niet als reserve bij zich natuurlijk.

Hij laat ons achter in de middle of nowhere op een soort van doorgaande weg (zand weggetje).

Na 7uurtjes komt hij terug met een ijzerzaagje en de melding dat we hier slapen vannacht in die ger verderop en date r morgenvroeg een busje uit UB komt met onderdelen.

Helaas blijkt de ger onbewoond en afgesloten dus zit er niks anders op dan met z’n allen in de bus te slapen.

Bas en ik slapen in de soort van kofferbak, spullen leggen we onder de bus en de rest slaapt in ons zit gedeelte. Het scheelt toch niet veel met de bedden waar we normaal op slapen.

Af en toe komt er een auto langs maar verder slapen we eigenlijk best wel goed!

De volgende ochtend wordt de versnellingsbak geleverd en kunnen we na de lunch verder. Loija heeft even zijn versnellingsbak vervangen?!

 

De laatste nachten!

Aangezien we achter liggen op schema hebben we geen slaapplek voor die avond dus rijden we weer op een ger af en vraagt Loija in eerste instantie de weg maar ze begrijpen ook wel dat het in het donker te moeilijk is om iets te vinden.

En weer worden we heel vriendelijk uitgenodigd om in de keuken ger te slapen op de grond op een Mongools tapijtje.

 

Terug na 18 dagen touren!

Nu we terug zijn in UB en onze foto’s bekijken beseffen we heel goed hoe mooi Mongolië is en vooral hoe gastvrij de mongolen zijn op het platteland.

Elke ger dient als een restaurant en slaapplek zodra je het nodig hebt.

Mensen helpen elkaar om elkaar te helpen en niet om er iets voor terug te krijgen. Ze zijn heel nieuwsgierig naar toeristen en bieden je alles aan wat ze hebben. Ze leven heel minimaal, gebruiken heel weinig water, stoken veel hout en opgedroogde poep, zijn afhankelijk van hun vee, melken alles wat los en vast zit.

Er is zoveel om te vertellen over dit land maar de foto’s zullen nog een beter beeld geven!

 

Morgen vertrekken we met de trein naar China!

Een geheel nieuwe ervaring (althans voor Claudia) en nieuwe gewoontes!

 

Hopelijk gaat thuis ook alles goed! We zien veel baby foto’s, huwelijks aanzoeken, verhuizingen etc. op Facebook!

Hopelijk kunnen we blijven Facebooken in China (aangezien het daar verboden is en geblokkeerd!)

 

Blijf ons volgen!

 

Liefs, Bas en Claudia

 

 

 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Copy This Password *

* Type Or Paste Password Here *