Alle foto’s staan hier!

Na een vlucht van Perth naar Melbourne,  met luchtzakken, turbulentie en veel gekraak, toen 5 uurtjes wachten op harde bankjes in Melbourne en weer de lucht in voor 3 uurtjes, kwamen we aan in Christchurch. Hoe meer we reizen, hoe minder we vooraf eigenlijk regelen. Het komt altijd wel goed dus we maken ons geen zorgen meer over vreemde valuta, pick up of transfers naar andere plekken, een slaapplek op de plaats van aankomst of een voucher of telefoonnummer van een boeking.

Zo ook in Christchurch. Ik had een mailtje verzonden naar de verhuur maatschappij van onze camper dat we om 3u zouden landen en graag opgehaald wilde worden. Dit was immers deel van hun service dus daar maken we graag gebruik van. Binnen 10 minuten had ik een mailtje terug en was het geregeld.

Eenmaal geland in Christchurch sloten we aan in de rij voor de douane. Een stempeltje en we zouden in het 18^e land van deze reis zijn. Zo gepiept, zo gedaan. Maar de kiwi’s waren niet zo blij dat we geen uitgaand vliegticket konden laten zien. Dit hadden we nog niet geboekt omdat we nog niet zeker waren hoe lang we in Nieuw Zeeland wilde blijven plus we hadden toch al 3 andere tickets geboekt die lieten zien dat we richting Fiji zouden gaan. Maar helaas, dit was niet voldoende en werden we even ‘apart’ genomen.

We voelden ons nog net geen crimineel maar we werden wel boos aangekeken.

“AARGHH daar heb je weer van die toeristen die onze voorwaarden niet goed lezen en nu moeten wij weer extra werk verrichten terwijl ik ook lekker achter mijn bureau had kunnen zitten Facebooken”

Na een bezoekje aan een klein hokje, een geboekt ticket naar Nadi (Fiji) vanuit Auckland, werden we vriendelijk weer ‘vrij’ gelaten.

Ondertussen was onze transfer natuurlijk de hort op. Alleen in Azië zijn mensen zo gek om voor een rooie cent uren te staan wachten op hun klanten.

Eenmaal na een grondige check, of we geen rare planten of beesten bij ons hadden, mochten we doorlopen en werd het tijd om het verhuur bedrijf maar eens te bellen.

Een klein uurtje later stonden we bij Lucky Rentals op de stoep en reden we weg in ons nieuwe huisje voor de komende 2 maanden.

Een oude Toyota, omgebouwd als camper met alles er op en er aan en.. veel goedkoper dan alle deals die we hadden gevonden. TOP! Een echte Lucky deal zo ver.

Vanuit Christchurch reden we via het bekende en prachtige Tekapo meer, de in de eeuwige sneeuw bedekte berg Cook en het gezellige Dunedin richting het zuiden. Veel schoonheid die soms onbeschrijfbaar mooi is. Ik zal proberen niet te overdrijven maar het volgende is een feit; het water is zo helder en blauw dat het nep lijkt, de wegen zijn perfect en leiden je door de mooiste stukjes natuur, de bergen zijn zo hoog dat je er bang van wordt en de kiwi’s zijn zo vriendelijk dat je het een verademing vindt na de popie jopie’s in Australië.

Bij Mt. Cook zijn we richting het gletsjer meer gelopen dat aan de voet van de berg ligt en een prachtige vallei heeft gevormd na de ijstijd.

Bij Fox gletsjer zijn we naar het begin van de gletsjer gelopen. Een prachtig uitzicht over de vallei en de enorme ijs massa.

In Abel Tasman zijn we een dagje gaan wandelen door het nationaal park met prachtige stranden, mooie bossen met tropische planten en mooie uitzichten.

Je kan hier dagen wandelen, in hutten slapen en weer verder de volgende dag dus ideaal voor fanatieke wandelaars!

Aan de west kust wilden we stoppen om te lunchen op een mooie picknick plek aan een meertje. Dit bleek zo mooi te zijn dat we zijn gebleven voor een nachtje.

Naast ons picknick tafeltje lag een groot picknick kleed met een familie die aan het genieten waren van hun lunch. De vrouwen hadden allemaal lange jurken aan met hoofddeksels en lange staarten er onder. Alsof ze zo uit de geschiedenis boeken kwamen. De vader van het stel was nieuwsgierig naar ons en kwam een praatje maken. Onschuldig in het begin met leuke gesprekken over Nederland en zijn half Nederlandse moeder maar na een tijdje begon het al gauw aan te voelen als een presentatie over zijn Christelijke commune waarin hij en 500 andere mensen woonden verderop. We waren van harte welkom en konden er gratis kamperen…

Tsja, wat zeg je dan? Hij vertelde over god en dat iedereen gelijk is. Dat zij alles met elkaar delen en dat er geen rijk en arm in hun commune is. Verhalen die wij wel kennen maar tsja, hebben wij er iets mee? Toen kwam de vraag; waar wij in geloofden.. Tsja, goeie vraag. Niks? In ieder geval niet in zijn god zeiden wij. Voor ons is dat moeilijk om te relativeren vertelden we maar dat remde hem niet.

Hij dacht; deze mensen kunnen we binnen halen!

We werden brood aangeboden en een tripje naar de kust om mossels te gaan zoeken. We probeerden zo netjes en vriendelijk mogelijk te uitnodiging af te slaan maar hij wilde het niet horen. Totdat ik besloot om maar gewoon alles van onze lunch te gaan opruimen (omdat het in de brandende zon stond) en richting onze camper te lopen. Wellicht niet zo vriendelijk maar goed, het werd wel erg benauwend. Toen de familie eenmaal weg was, kwamen er twee oudere stellen op ons af. Deze kiwi’s begonnen te lachen en zeiden dat dit vaker voorkwam. Ze proberen toeristen binnen te krijgen in hun commune en we moesten er vooral niet teveel bij na denken.

Nu ze eenmaal weg waren konden we rustig onze plek voor de nacht zoeken aan het meer tussen de weka’s (grote kip achtige vogels).

Een paar dagen later namen we onverwachts de ferry naar het noordereiland. We bleken al vrij dicht in de buurt van Picton te zijn, waar de boot de oversteek maakt en het weer zou er daar niet beter op worden de opvolgende dagen. Een goeie keuze want als we een dag later de boot hadden genomen dan hadden we nog een dag moeten wachten want deze werd door slecht weer geannuleerd.

Het noordereiland is drukker en minder ruig als het zuidereiland. We hebben tot 5 april om hier rond te reizen en het eiland te verkennen.

We houden jullie op de hoogte!

Groetjes, Bas en Claudia