Op 26 juni vlogen we vanuit Luang Prabang naar Chiang Mai. Behalve vliegen is er  ook de optie om met een twee daagse boot trip naar de grens te varen en vanuit daar een bus naar Chiang Mai te nemen. Je zou dit kunnen overwegen als je nog niet veel van de Mekong hebt gezien en graag uren op een krappe boot zit met al je bagage. De vlucht duurde nog geen uurtje in het propeller vliegtuigje van Lao Airlines. Een super luchtvaartmaatschappij. Tijdens de kortste vlucht ooit, kregen we zelfs lunch en wat te drinken. Niks gaat gehaast en onvriendelijk maar juist heel rustig aan terwijl je eigenlijk binnen een half uur weer aan de grond staat.

CHIANG MAI – NOORD THAILAND

Het vliegveld van Chiang Mai ligt niet zo heel ver uit het centrum dus je bent zo op de plek van bestemming. Wij hadden geen accommodatie geboekt, omdat er zoveel te vinden was leek het ons beter om gewoon even rond te lopen en iets te zoeken. De taxi dropte ons in het centrum en binnen 5 minuten hadden we een guesthouse aan de haak geslagen. In principe een prima guesthouse alleen was de kamer nogal ongezellig (een hok met een klein raampje) en hadden ze om de haverklap geen ontbijt of lunch. Nadat Mark ons verlaten had zijn we verhuisd naar een beter guesthouse iets verderop genaamd Kamala’s guesthouse. Prima accommodatie. Geen gezeur over het aanlaten van de airco als je weggaat, de rekening mocht op het einde betaald worden en een top ontbijt.

Eigenlijk gaat voor het eerst in 11 maanden het reizen gemakkelijk. In Rusland sprak niemand Engels en was een toerist een vreemd wezen. Althans op de plekken waar wij zijn geweest. Hetzelfde gold voor Mongolië. China ziet veel toeristen maar ze blijven op een veilige afstand. Wilde je daar van A naar B reizen dan moest je dat zelf maar uitzoeken. Zuid Korea en Japan hielpen de karakters i.p.v. het alfabet ons ook niet veel verder. De Filipijnen daarentegen was een verademing; eindelijk een beetje Engels. Vietnam was weer iets toeristische voor ons, maar nog steeds waren het ‘echte reizigers’ die we tegen kwamen. Cambodja en Laos bleek alleen weggelegd voor de avonturistische backpacker. Geen koffer-toerist te bekennen.

Nu, na twee weken in Thailand kun je gerust zeggen dat het bijna Nederland is. Of laten we zeggen, Spanje. Overal zijn ze te vinden.. Of ook wel te horen. Natuurlijk zijn de Engelse, Russen en Australiërs ook niet vies van het Thaise gekke leven. Het is een hele ommekeer van het moeilijke en arme Laos naar het o zo toeristische Thailand. We vermaken ons hier prima en vinden ook zeker dat je ook dit land gezien moet hebben maar is dit nog wel Azië? Is het niet een mengsel aan het worden van Amerika en Europa? De Thai laten het allemaal maar gebeuren. Hun hele land wordt vol gebouwd met hotels, resorts en tour bureaus.

Wij vragen ons af; wat doet toerisme met een land? Zo zagen we in de bergen van Vietnam nog etnische groepen en zo lopen hier long necks met tientallen ringen om hun nek. Enkel en alleen om geld te verdienen met toerisme.

Waar gaat je cultuur naar toe als je land wordt bestormd met Mc Donalds, Starbucks, Burger Kings, 7Eleven’s?

BANGKOK

Een paar dagen geleden zijn we aangekomen in Bangkok. We namen de trein vanuit Chiang Mai en kwamen de volgende ochtend aan in het overvolle Bangkok. De slaaptrein was zoals gewoonlijk, vermoeiend. Je denkt van te voren altijd dat het wel meevalt maar uiteindelijk slaap je bijna niks en is er altijd wel iemand die de hele coupe wakker houdt met zijn of haar gesnurk. Deze slaaptrein was iets anders dan de treinen die we gewend waren. Het is altijd een verrassing hoe ze de stoelen transformeren in bedden en hoe lekker ze slapen. Dit keer sliepen we niet in een klein kamertje met 4 personen maar sliepen we met 40 man in 1 coupe. Na het avondeten, wat je voor 5 euro p.p. kan bestellen in de restauratie coupe, worden de tafels weggeschoven en komt de conducteur je bed opmaken. Ideaal maar uiteindelijk best wel onpraktisch voor deze meneer.

Vanaf het station namen we een taxi naar ons guesthouse in de buurt van Khao San Road. Sleep Withinn genaamd. Een ontzettend groot en anoniem guesthouse. Het personeel is niet heel aardig maar de kamer was prima, schoon en compact. We zijn 4 nachten verbleven in Bangkok en dat was meer dan voldoende. Het is een ontzettende drukke stad en niet heel georganiseerd. De drukte is zo immens dat je constant in de file staat als je ergens wil komen. Ze hebben een metro lijn en een sky trein aangelegd maar helaas komen deze niet overal in de stad. Daarnaast sluiten ze qua kaart systeem niet aan op elkaar. Bangkok is druk bezig met het verbeteren van hun verkeerssituatie maar helaas is dat nogal lastig met 13 miljoen voertuigen. Vier vijfde van het aantal voertuigen in Thailand rijdt in Bangkok. Ongelofelijk!

In de buurt van Siam Square vindt je grote warenhuizen en shopping malls die leuk zijn als het een dag regent zoals wij gedaan hebben. Naast de vele winkels, dure merken en bioscopen waren er ook leuke restaurants, tentoonstellingen, modeshow en veel entertainment. Maar goed, als je wil shoppen dan ga je hierheen. Goedkoop is het niet. Vanuit hier namen we de Sky trein naar een buurt verderop waar een avondmarkt was en waar je de beroemde Ping Pong show kan bekijken. Claudia was niet helemaal zeker of ze dit wel wilde zien maar goed, zoals gezegd wordt aangeraden om er toch naar toe te gaan want dit is de ultieme Bangkok ervaring.

Wat is een Ping Pong show?

Het is een donkere zaal, ergens achteraf of op een tweede verdieping waar zich een bar bevindt, een DJ en een groot rond podium in het midden. Op het podium staan palen tot aan het plafond. Zodra je binnenkomt wordt je naar een plek geleidt waar je kan zitten en de show kan bewonderen. De bedoeling is dat je een drankje besteld wat dan je entree geld bevat. Deze eerste drankjes kosten meestal iets van €25,- per stuk. Zodra je zit begint de show. Thaise vrouwen in bikini komen ongeïnteresseerd het podium opgelopen en trekken hun broekje uit. Deze binden ze dan vast aan hun bovenbeen. Tijdens de show laten ze zien wat er allemaal uit hun vrouwelijk gaatje kan komen. Zo trekt ze er slierten met bloemetjes uit, andere touwtjes, scheermesjes, steekt ze een sigaret aan en rookt deze op en schiet ballonnen kapot met pijltjes die ze wegschiet uit haar vrouwelijk gaatje…. Uiteindelijk gaat ze ook ping pong balletjes schieten. Vandaar de naam Ping Pong show.

Onze ervaring?

In eerste instantie voel je je nogal opgelaten als je binnenkomt en denk je dat iemand je voor de gek heeft gehouden. Stond dit echt in de Lonely Planet?! Maar zodra andere toeristen binnen komen dan weet je dat je ‘goed’ zit. In het begin is het wel grappig maar na een tijdje begin je je te ergeren aan haar lakse houding en het gedoe rondom de drankjes. Zodra je drankje op is moet je iets nieuws bestellen. Zo kwam het dus dat ze je blikje cola gaan checken of je niet al iets nieuws nodig hebt. M.a.w. drinken of gaan. Zodra onze cola’s op waren is Bas gaan betalen. In totaal kostte deze 20 minuten ons €60 en was het waard? Nee! Totaal niet. Geshockeerd liepen we naar buiten en zijn we weer terug richting ons guesthouse gegaan.

Andere mooie highlights in Bangkok zijn het paleis en Wat Pho waar een onwijs grote liggende boeddha te zien is.

PHUKET

Een paar dagen geleden zijn we aangekomen in Phuket bij Mirel. Hier blijven we maximaal een maand om een paar eilanden te bezoeken en tijd te spenderen met Mirel. Afgelopen zaterdag zijn we uitgenodigd door een collega van Mirel in een van de meest luxe villa’s van het Banyan Tree Resort. Zo’n villa kost ongeveer €5000,- per nacht. Ongelofelijk! Bekijk de foto’s maar eens om niet al te jaloers te worden 😉

Tot snel,

Liefs Bas en Claudia

Foto’s van het Banyan Tree Resort, Chiang Mai en Bangkok -> ZIE HIER!